2013-10-20 Helvoirt, Winterserie OLAT tocht 1

De tijd vliegt, zo sta je op de wedren in Nijmegen naar je viertje te kijken en zo is de eerste wandeltocht van de winterserie van OLAT aan de beurt. Op het allezins beschaafde tijdstip van 08:00 uur in de ochtend was de start vanuit conferentiehotel Guldenberg te Helvoirt gepland. De weg er naar toe was wegens werkzaamheden versperd, maar mede dank zij de pijlen van OLAT hebben de meeste wandelaars het weten te vinden. In ieder geval de bekenden uit het wandelpeloton Willy en Rian, Henny en Theo en natuurlijk Jack. Eenmaal binnen stond de organisatie van OLAT weer als een huis. Nog even gewacht op wandelmaat Kees en vervolgens gingen we op pad.

Schouwpad

Het eerste deel van de tocht ging door de bossen rondom de Guldenberg. Daarna een mooie boog naar een stroom, genaamd de Zandleij. Deze volgen we even en gaan dan naar links richting Biezenmortel. Langs de velden van de plaatselijke voetbalclub lopen we naar de provinciale weg die we rechts af volgen. We verlaten dit stukje asfalt en zullen er achter komen dat dit voorlopig het laatste stukje asfalt is. Het gaat nu over een lange boslaan en komen via een 35 cm breed pad terug uit bij de Zandleij. Die zullen we nog een paar keer volgen, vandaag. De paden zijn hier af en toe behoorlijk modderig en het vergt een beetje hink-stap-sprong om er langs te komen. Daar waar het echt niet kan, nemen we even de vluchtstrook in het bos.

De eerste wagenrust dient zich aan. Daar even gezeten voor een kopje koffie en een boterham. Na deze rust gaan wij als lopers van de 20 km afstand naar links. Dit is weer een lang pad waar enkele mensen hun klinkers en dakpannen in scherven op de weg hebben gegooid. Tegen het einde van dit pad gaat het een beetje fout. We missen een pijl naar rechts waardoor we op provinciale weg staan, terwijl er geen pijlen meer hangen. Te veel lopen kletsen, want eenmaal terug blijkt er een heel duidelijke pijl te hangen.

Een kronkelige weg door bos en veld volgt, door gebied “Nieuwe Tiend”. Eenmaal aan de andere kant van dit gebied staat de caferust, Boslust. Daar is het goed toeven achter een colaatje met een Udenhoutse Broeder. Dit gebak was in de tijden van de gildes het ‘examen’ om toe te mogen treden tot het bakkersgilde, zo is mij ooit verteld. Vandaag was het geen examen, maar gewoon een lekkere traktatie die we onszelf gunden. En dat terwijl de herfst in de natuur ons toch trakteerde op de mooiste kleuren die dit jaargetijde voor de natuurliefhebber in petto heeft.

Nog een stukje langs de Zandleij en weer een mooie boslaan en dan komt waar mijn wandelmaat zo naar uitkeek: “De Loonse en Drunense Duinen”. Dit was, zoals kon worden verwacht erg zwaar lopen. Maar, met het zonnetje er bij, was het natuurlijk ook een prachtig gezicht zoveel stuifzand om je heen. Eenmaal aangekomen aan de andere kant van het zand werd het weer vertrouwd over zandpaden die hier minder modderig zijn dan aan de zuidzijde. Op 5km voor het einde staat de Giersbergse soep klaar. De laatste wagenpost verwent de lopers hier ook met koffie, thee, bouillon en boterhammen.

Het is nu een goed te belopen laatste deel, waarbij het bordje “terras Guldenberg” als een aanjager op onze wandelprestaties werkt. Dit terras hebben we nog even uitgeprobeerd en de conclusie is dat het volkomen terecht vrijwel vol liep. Wij net niet.

Al met al een puike opening van het winterwandelseizoen, waarbij een blik op mijn broekspijpen met zegt: Het was weer echt OLAT.

De foto’s zijn te vinden achter het hieronder staande plaatje.

 

2013-10-20 Helvoirt, Winteserie OLAT 1